اختصاصی دیدبان شمال: وقتی صحبت از مجمع نمایندگان می شود ناخودآگاه هژمونی،لابی گری، قدرت حاکمیتی، توانایی چانه زنی و دستیابی به شاخص های اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی در هر استان به اذهان خطور می کند. در استان مازندران هم پس از فعل و انفعالات بسیار و یکدست شدن شرایط جناحهای سیاسی در هنگامه انتخابات،نهایتا طیفی از اصولگراها از شاخه های مختلف توانستند جواز ورود به بهارستان را کسب کنند. در ابتدای کار تصور بر این بود که این نمایندگان و به طبع آن مجلس انقلابی وعده داده شده خواهند توانست علی الرقم تحریم ها و شرایط نامساعد اقتصادی گره ای از گره های کشور و استان باز کنند. اما گذشت زمان و سپری شدن ماه های بسیار پس از انتخابات نشان داد که آن امیدواری هم چندان به جا نبود و در بر همان پاشنه می چرخد که می چرخید. در این میان وعده ها و شعارهای پر آب و تاب نمایندگان مازندران هر روز بیشتر می شود تا جای که افکار عمومی دیگر دل و دماغی برای شنیدن ندارند.کار به جایی رسیده است که حتی از منطقه آزاد که بارها وعده داده شده بود، چه توسط پیشینیان و چه پسینیان و به رقم تصویب در کمیسیون ها و مراجع دیگر به طور کل فراموش شده و سخنی هرچند در حد دل خوشی هم به میان نمی آورند. شرایط وقتی غم انگیز تر می شود که بدانیم اخذ مجوز های استقرار صنایع مادر در استان هم در هاله ای از ابهام قرار دارد و گزارش دهی مشخصی توسط مجمع به شهروندان ارائه نمی شود. البته باید اذعان کرد درگیری های بی فایده و جنگ شهر و روستاها در این دوره تا اینجا به مراتب کمتر از دوره های پیش است اما این به هیچ وجه کافی نیست و مردم از این نمایندگان که هر کدامشان لقب وزیر و استاندار و فرماندار و سردار و غیره و ذالک را یدک می کشند انتظارات بسیار بیشتری دارند. کارهای زیر بنایی قطعا فقط تخصیص بودجه کلان نیست بلکه رفع موانع برای رونق مازندران و جلوگیری از تضییع حقوق استان بسیار مهمتر است. مواردی مانند غارت منابع آبی استان یا توجه به معضل پسماند و جمعیت زباله ریزی که به عنوان مسافر بدون پرداخت هیچ عوارضی سالانه به استان سرازیر می شوند حتما باید در دستور کار این مجمع که تا به امروز هیچ تاثیر مثبتی برای مازندرانی ها نداشته است قرار گیرد. این بحث و مسئله مجمع نمایندگان به طور مستمر و مصداقی
توسط گروه رسانه ای دیدبان شمال دنبال خواهد شد.
